امام حسن البنا در سال ۱۹۰۶ (م) دردهکده‌ی محمودیه در دلتای رود نیل از نواحی بحیره‌ی مصر چشم به جهان‌گشود. ایشان در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافت؛ پس از اتمام دوره‌ی تحصیلات در «تربیت معلم شهرد مهنور»، در سن ۱۶ سالگی به قاهره رفت تا در «دارالعلوم»، که‌مؤسس آن «محمد عبده» بود تحصیل کند. در‌آنجا ایشان به عضویت «انجمن مکارم اخلاق الاسلامی» و همچنین «انجمن جوانان مسلمان» در آمد. امام بنا در سال ۱۹۲۷ (م)، معلم دولتی شهر اسماعیلیه شد و در مارس ۱۹۲۸ (م) «اخوان المسلمین » را با شش عضو طرفدار و شاگردان‌محلی تشکیل داد.
یکی از مقاصد بعثت پیامبر صلی الله علیه وسلم آزادسازی انسانها از غل و زنجیرها بوده است. ایشان آمدند تا بندهایی را که بر دست و پای وجود انسانها بسته شده بود باز کنند؛
از دیرباز وجود شَر در زندگی بشر به عنوان چالشی ترین پرسش بشر درباره وجود خدا مطرح بوده، بدین مضمون که با طرح این شبهه و سوال اگر خداوند قادر همه توان، عالم همه دان، و خیر خواه و عادل محض است
مقصود از تفویض یعنی اعتماد و امید به جبران خدا در مقابل کاستی‌های و کمبودهای و ستم و جور روزگار در این دنیا و در جهانی دیگر. تفویضی از جنس مؤمنِ آل‌فرعون، بعد از آنکه به بانگ بلند در برابر ستم فرعون ایستاد و نقشه‌ی ستمکارانه آنان را بر هم زد، در پایان گفت: «وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ» «و كارم را به خدا می‌سپارم. خداست كه به بندگان بیناست».[غافر/۴۴]
چکیده و جان کلام می‌توان گفت عبادت و واجب وقت ما در شب‌های قدر این است که کار انسان در آن موقع محاسبه در ارتباط با این هدایت باشد؛ بدین‌گونه که موضع‌گیریش در قبال این هدایت چه بود است و به خاطر تقصیرها و کوتاهی‌هایش در قبال برنامه‌ی هدایت از خداوند طلب آمرزش كند و تجدید عهد و پیمان كه از این به بعد با استقبال دیگری و با موضع‌گیری دیگری با این هدایت نازل‌شده در آن شب روبرو شود.
مؤمن پیوسته بین دو جاذبه و کشش قرار دارد، یکی جاذبه‌ی ایمان و احساس مسؤولیت ایمانی که در انجام عمل صالح یا تصمیم به انجام عمل نیک قرار دارد و دیگر جاذبه و کشش شیطانی و زیبا و جلوه دادن لغزش‌ها و حب و علاقه به دنیا است، البته انسان از این دو بی‌خبر و نسبت به آگاهی به آن‌ها بی‌تمایل و سست است.
گر با همه‌ای چو بی منی بی‌همه‌ای/ ور بی‌همه‌ای چو با منی با همه‌ای (رباعیات شمس؛ ۱۷۹۰) قرآن فلسفه و مقصد روزه را رسیدن انسان مؤمن به مقام و فضیلت تقوا معرفی می‌کند. وقتی انسان به این جایگاه رسید، خداوند وعده داده، در آخرت پاداش والایی برای آنان در نظر گرفته است. «وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ؛ و البته اجر آخرت براى كسانى كه ايمان آورده و پرهيزگارى مىنمودند بهتر است»[سوره يوسف ۵۷]
دیالکتیک: یکی از ابزارهای هدایت مخاطب به سمت آنچه مدّنظر داریم، دیالکتیک است. دیالکتیک به این صورت است که پرسش مطرح می‌گردد و جواب دادن به آن را به خِرَد مخاطب وا می‌گذارند تا در خلال جوابی که خود می‌دهد به مقصود برسد[127].
ترک محیط: متربی باید از محیطی که برایش تأثیرات منفی دارد دور شود؛ زیرا ماندنش در محیط آلوده اگر پایبندی، پاکی و صفایش را به کلی از بین نبرد حداقل پیامد‌های منفی‌ای را برایش در پی خواهد داشت. ترک محیط سبب تثبیت و تحکیم باورهای مثبت یا ایجاد آن‌ها می‌شود. پاکسازی محیط با دورکردن بدکاران از آن یا با دور شدن متربی از آنان، روشی است که قرآن در زمینه‌ی دعوت ارائه داده است»
متربی یا تربیت‌شونده، فردِ هدف برای امر تربیت است تا پروردگارش به وی شناسانده شود و پیام حیات‌بخش اسلام به وی ابلاغ گردد. متربیان به امید داشتن آینده‌ای درخشان تربیت می‌شوند؛ زیرا آنان در آینده عهده‌دار دعوت و اصلاح جامعه خواهند شد و مسؤولیت تربیت اعضای جامعه را برعهده خواهند گرفت و در راستای رفع مشکلات و پُر کردن خلأهای موجود تلاش خواهند کرد. هر جنبش، دعوت یا مؤسسه‌ای هر اندازه قوی یا برخوردار از شخصیت‌های بزرگ باشد خطر همچنان آن را تهدید می‌کند و شاید دیری نپاید که شخصیت‌هایش یکی پس از دیگری از بین بروند و در نتیجه زمانی فرا رسد که همه‌ی شخصیت‌هایش را از دست بدهد[79].
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل